ಅದೇರೀತಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನುಧಾರ್ಮಿಕನೆಂದು ತಿಳಿಯದ ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ದಾರಿಹೊಕನಲ್ಲಿ ನೀವು ಇದೇ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದಾಗಸಿಗುವ ಉತ್ತರ ಮೊದಲಿನ ಸ್ವಯಂಘೋಷಿತ ಧಾರ್ಮಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಉತ್ತರಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚೇನೂಬೇರೆಯಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಧರ್ಮವು ತನ್ನ ಆಯಾಮ್ಗಳನು ಬದಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.ಆದರೆ ಆ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ನಾವು ಸ್ವೀಕರಿಸದೆ ಇರುವುದು ಮತ್ತು ಧರ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ತಪ್ಪುತಿಳುವಳಿಕೆಯ ಪರಂಪರೆ ನಡೆದು ಬಂದಿರುವುದೇ ಇಂದಿನ ಈ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಕಾರಣ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ.ಅನೇಕ ರೀತಿಯ ಧಾರ್ಮಿಕತೆಯ ವೇಷಧಾರಿಗಳು ಜನರ ತಪ್ಪು ತಿಳುವಳಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಂಡು ತಪ್ಪು ತಿಳುವಳಿಕೆಯ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಪ್ರಯತ್ನಪೂರ್ವಕವಾಗಿಮುಂದುವರೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಹಾಗೂ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇನ್ನೂ ಜಟಿಲವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ.ಕೆಲವರು ಧಾರ್ಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡುವುದರಿಂದ ಈ ಸಮಸ್ಯೆ ಪರಿಹಾರ ಆಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾರೆ.ಆದರೆ ಆರ್ಥಿಕ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲದ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇಂದು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.ಕೇವಲ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಬಂದಾಗ ಪರಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಮಾತ್ರ ನಾವ ದೇವರ ಮೊರೆಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನೇ ಧಾರ್ಮಿಕತೆ ಅಂತ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ದೇವರ ಇರುವಿಕೆಯನ್ನು ನಂಬುವುದು ಮತ್ತು ಕಷ್ಟಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಪರಿಹರಿಸೆಂದು ಅವನನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವುದು ಕೇವಲ ಆಸ್ತಿಕತೆ. (ದೇವರ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಒಪ್ಪುವಿಕೆ ಅಷ್ಟೇ) ಅದು ಧಾರ್ಮಿಕತೆಯೂ ಅಲ್ಲ. ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕತೆಯೂ ಅಲ್ಲ.ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ನಾವುಗಳು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಮುಖ್ಯವಿಷಯವೇನೆಂದರೆ ಧಾರ್ಮಿಕತೆ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕತೆ ಎರಡು ವಿಭಿನ್ನ ವಿಷಯಗಳು. ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಅನ್ನೋದು ಶರೀರದೊಳಗಿನ ಆತ್ಮ, ಅದರ ಬಂಧನ, ವಿಮೋಚನೆಯ ವಿಧಾನ ಅಂದರೆ ಮುಕ್ತಿಯ ಮಾರ್ಗ, ಮಾಡಬೇಕಾದ ಸಾಧನೆ ಮುಂತಾದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಧರ್ಮದ ಪ್ರಸ್ತಾಪವೇ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಭಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗ, ಯೋಗ ಮಾರ್ಗ ಮುಂತಾದ ಅನೇಕ ದಾರಿಗಳು ಆತ್ಮ-ಪರಮಾತ್ಮ ಮಿಲನದ ದಿಕ್ಕಿನ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ತ್ಯಾಗವೇ ಮುಕ್ತಿ ಸಾಧನೆಯ ಏಕೈಕ ದಾರಿ (ತ್ಯಾಗೆನೈಕೆ ಅಮೃತತ್ವಮಾನಶು:)
ಇನ್ನು ಧರ್ಮದ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರುವುದಾದರೆ ನೈತಿಕತೆಯ ಜೀವನ ವಿಧಾನವೇ ಧರ್ಮ ಎಂದು ಹೇಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಧರ್ಮವನ್ನು ನಾವು ಒಂದು religion ಎಂದು ತಪ್ಪಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ಇಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ, ಮುಸ್ಲಿಂ, ಕ್ರೈಸ್ತ ಮುಂತಾದವುಗಳು ಕೇವಲ ಸಿದ್ಧಾಂತಅಥವಾ ಮತದ ಹೆಸರುಗಳು. ಧರ್ಮ ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೀರಿದ್ದು.
No comments:
Post a Comment